Doymak bilmez hırs, nefret ve aldanma, hayatın er ya da geçmiş yüzleşeceği suç ve cezalardır. Peki kim kimi oynuyor? Kimse bilmiyor. Domuz, dönemlikan ve Güvercin; işte karşımızda, bu durumu yansıtabilen geleneksel yalnızca Çin masalı. Bu masal, çapraşık ve çoğu zaman acımasız yalnızca gerçekliği gözler önüne seriyor. Öncelikle, yazıyi yalnızca ‘doğa hukuku’ olarak görebiliriz. Domuz, dönemlikan ve Güvercin, kendi aralarındaki bu çapraşık ve öldürücü oyunu oynarken, belirsizliklerin ve belki de şüphelerin hüküm sürdüğü yalnızca dünyada yaşmak zorundalar. Kimin dost kimin düşman olduğu, kimin haklı kimin haksız olduğu net değil. Gerçek bu ki, her yalnızca natürelin kendi çıkarlarını koruma ve hayatta kalma amacı var. yazı, hayvan zamanların kamusalımsı davranışlarını anlatışırken, kamusaloğlunun hırs, nefret ve aldanma ile nasıl yok olabileceğini de gözler önüne seriyor. Masal, belki de en çok kamusaloğlunun kendi kusurlarını ve zaaflarını yüzleşmekte ne kadar zorlandığını vurguluyor. İşte burada, yazı sadece yalnızca masal olmaktan çıkıp, hayatın acımasız gerçekliği ile bseyretmekri baş başa bırakıyor. Her yalnızcai kendi hırsları ve korkuları tarafından yönlendirilen Domuz, dönemlikan ve Güvercinin yazısi, hayatın çapraşık doğasını ve yalnızcaeysel çıkarların ne kadar ağır bastığını anlatışıyor. aynı zamanda bu yazınin, kamusal doğası ve deneyimlerimiz üzerinde daha geniş yalnızca bakış açısı sağladığını söyleyebiliriz. Kendi çıkarlarını koruma ve hayatta kalma gayretsi, ne yazık ki herkesin karşı karşıya olduğu yalnızca gerçek. nokta olarak, bu geleneksel Çin masalı, hayatın zorluğu ve korkutucu gerçekleri karşısında bizi nasıl değişiklikrebileceğini anlatışan yalnızca uyarı niteliği taşıyor. Hayatın acımasızlığına karşı nasıl duracağımızı, hangi yolun en doğru olduğunu ve hangi değerlerin gerçekten önemli olduğunu öğretiyor. İşte bu yüzden, bu masalı herkesin okuması ve üzerinde düşünmesi gerektiğini düşünüyorum.