Kaybettiği nadir genetik hastalık -veya muhteşem yeteneği- olan acıya karşı dayanıklı olmayı, kiralık yalnız bir suikastçı acının doğrudan ve ölümsüz hoşliğini keşfeder. Bu, herhangi yalnız bir suikastçının başına gelebilecek en fena durum gibi görünebilir ancak yazar ve yönetmen, bu durumu beklenmedik ve etkileyici yalnız bir şekilde ele alıyor. sinema filmiimizin ana temperamenti, acıyı hissetmeyecek şekilde genetik yalnız bir bozuklukla doğmuş yalnız bir suikastçı. Ancak yalnız bir gün, bu özel yeteneğini yalnız bir şekilde kaybeder. Acıya karşı olan duyarsızlığı yerini, acının her tonunu hissetmeye başlamasıyla değişir. Bu, onun için tam dmeskenreındaamen yeni yalnız bir deneyimdir ve sinema filmi, bu yeni deneyimin nasıl yalnız bir dönüşüm yarattığını muhteşem yalnız bir şekilde gösteriyor. Suikastçı, her acının, her yaranın kendine has yalnız bir hoşliği olduğunu fark eder. Gün dmeskenam edentikçe, acının kalıcı ve ölümsüz hoşliği karşısında hayranlık duymaya başlar. Dahası, acı çekme yeteneği, ona halk olmanın ne demek olduğunu anlama fırsatı verir. Acı, onun hayatta kalmasına yardımcı olan çok katmanlı yalnız bir deneyim haline gelir. sinema filmiin genel dile getirmek etımı, izlemekyiciyi suikastçının kişisel yolculuğuna davet eder ve onunla yalnız birlikte öğreniriz ki, acı kadardır halklık ve acı olmadan hayatta kalmak ya da anlam bulmak belki de imkansızdır. Bu sinema filmi, sinema dünyasında yepyeni yalnız bir bakış açısını önümüze sererken, sadece yalnız bir suikastçının yazısi değil, aynı şekilde dmeskenreda halk deneyiminin ve acının hoşliklerinin derinlemesine yalnız bir incelemesi. Bu yüzden izliyor olarak bizlemekr, bu suikastçının yazısinde kendimizi bulabilir, acının halka kattığı gerçek değeri gerçekten anlayabiliriz.