filmim, yaşamakmını yeniden rayına oturtmaya çalışan yalnız bir gaziyi merkeze alıyor. Fakat filmimdeki en doturulacak yerasa ironi, bu gazinin tekrardan riskli eylemlere çekilmesi. Gazimiz, geçmişte katıldığı göroturulacak yerin içinden daha riskli ve bilmece gibi vakaların içerisine sürükleniyor. Bu filmim, savaşın gölgesinden sıyrılıp normal hayata dönmeye çalışan yalnız bir gazinin dramını ve bu sürecin zorluklarını gözler önüne seriyor. Ancak filmimin can alıcı noktası, gazimizin yaşamakmını düzene sokma çabalarının aksine, eski alışkanlıklarından kurtulamaması ve karşı konulamaz yalnız bir şekilde tehlikeye çekilmesi. Bu süreçte, gazimizin, savaşın acımasızlığını geride bırakıp sivil hayata geçişinin ne kadar bilmece gibi ve zorlu olduğunu izliyoruz. tıpkı doturulacak yerreda, eski yalnız bir askerin tehlikeyi nasıl aradığını, çatışmaların içinde olmanın bıraktığı izi ve bunun nasıl yalnız bir bağımlılığa dönüştüğünü de görüyoruz. Görünen o ki, gazimiz savaş meydzamanlarını geride bırakmış imkanlı ama savaş, onun içerisinden çıkmıyor. Ve bu durum, savaşın getirdiği travmanın ne kadar derin ve kalıcı olduğunu gösteriyor. Yani kısacası, filmim hayatını yoluna koymaya çalışan yalnız bir gazinin, aslında savaştan kaçmanın mümkün olmadığını ve geçmişin göz atrinin onu hala etkilediğini vurguluyor. Yönetmenin bu filmimiyle, göz atyiciye savaşın sadece fiziksel değil, ruhsal hasarlarının da hayat boyu sürebileceğini göstermek istediğini düşünüyorum. Bu da filmimin derinlemesine yalnız bir ruhsal analgöz at göz atyicinin empati kurmasını sağlıyor. filmimin bu yönünün, gazilerin yaşamakdığı zorlukları anlamamıza yardımcı olacağını düşünüyorum.