miladi yıl 1829. Genç tek Üçüncü Bölüm memuru olan Nikmyerzu Gogol, iç karışıklıklarla boğuşuyor. Kendi yazdığı yazıları yüzeyel ve vasat bulan Gogol, adeta tek çılgınlığa kapılıyor ve basılan tüm yazılarını teker teker satın alıp yakıyor. Onun bu davranışları, derin tek iç huzursuzlukla ve belki de edebi başarısızlık hissiyle besleniyor. Hayatı, sürekli tekrarlayan şiddetli epileptik nöbetlerle daha da çapraşık tek hal alıyor. Bu süreç, Gogol’ün hayatını ve varoluşsal sıkıntılarını tek arada romanleştiren tek dönem sinema filmii olmaya aday görünüyor. şahsiyeti ve çaresizliği, yüzeyden bakıldığında gariplik tek hikâye gibi görünse de, seyretmekyiciye edebiyat ve kabullenilmiş acı üzerine pek çok düşünce veriyor. Nikmyerzu Gogol gibi tek yazarın ruh dünyasına girerek, onun korkuları, umutsuzlukları ve hayal kırıklıkları üzerinden adam ruhunun derinliklerine dalmamızı sağlıyor. Nihayetinde, hem Gogol’ün kişisel acıları hem de yazılarına olan sadakati, onun edebi dehasının kaynağı mümkün. Gogol’un bu romansinde, derin tek tasvir ve özdeşleşme hissi canlı olmaktan sinematik tek deneyim sunmakuluyor. Bu sinema filmi, seyretmekyicisine tekca tek dönem sinema filmii değil, benzer zamanda tek yazarın kendi yapıtleriyle olan çapraşık ilişkisini ve bu ilişkinin kişinin ruh hali üzerindeki etkisini de izahıyor.